Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to inflame

  • 1 per-ūrō

        per-ūrō —, ūstus, ere,    to burn up, waste by fire: perusti late agri, L.—To heat, burn, inflame: sitis fatigatos perurebat, Cu.—To inflame, gall, rub sore: peruste funibus latus, with your side galled, H.: oneri colla perusta, O.—To nip, pinch: terra perusta gelu, O.—Fig., to burn, inflame, consume: hominem perustum gloriā volunt ince<*> dere: valido peruri aestu, O.: intestina perurens, i. e. stirring wrath, Ct.

    Latin-English dictionary > per-ūrō

  • 2 peruro

    pĕr-ūro, ussi, ustum, 3, v. a., to burn through and through; hence,
    I.
    Lit.
    A.
    To burn up, consume:

    perussit ignis multa,

    Lucr. 5, 396:

    perusti late agri,

    Liv. 24, 20:

    vas,

    Plin. 34, 17, 49, § 165.—Esp., to be burned or scorched by the sun:

    Libyco sole perusta coma,

    Prop. 4 (5), 9, 46:

    mixti Garamante perusto,

    sunburned, swarthy, Luc. 4, 679:

    perusti Indiae populi,

    Sen. Med. 484:

    zona perusta,

    Macr. Somn. Scip. 2, 8.—
    B.
    To heat, burn, inflame:

    febri peruri,

    Plin. Ep. 7, 1, 4:

    sitis praecipue fatigatas perurebat,

    Curt. 4, 16, 12.—
    C.
    To inflame, gall, rub sore:

    Ibericis peruste funibus latus,

    Hor. Epod. 4, 3:

    oneri colla perusta,

    Ov. P. 1, 5, 24:

    tempora,

    Luc. 6, 193.—
    2.
    Transf., of cold, to nip, pinch:

    substramentis per hiemem operito, ne peruratur,

    Cato, R. R. 161:

    aliquid frigore,

    Sen. Q. N. 4, 13, 6:

    terra perusta gelu,

    Ov. Tr. 3, 4, 48:

    perurere congelationibus vulnera,

    Col. 4, 8, 2.—
    II.
    Trop., to burn, inflame, consume:

    hominem perustum gloriā volunt incendere,

    Cic. Fam. 13, 15, 2:

    valido perurimur aestu,

    Ov. A. A. 3, 543:

    (uniones), qui male cor meum perurunt,

    Mart. 12, 49, 9:

    intestina,

    Cat. 78, 3:

    pectus curis,

    Sen. Med. 547; Val. Fl. 1, 76:

    paupertatis maledictum quosdam perurit,

    Sen. Const. Sap. 17, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > peruro

  • 3 accendō, or ad - cendō

       accendō, or ad - cendō cendī, cēnsus, ere    [ad + * cando, act. of candeo], to kindle, set on fire, light: faces: ignem, V.: flamma ter accensa est, flashed up, O.: accensus ad sacrificium foculus, L.: focos, O.—Meton.: lumina (of the stars), V.: accensis cornibus, i. e. bundles of twigs attached to the horns, L.: aestūs, the noonday heat, V.—Fig., to kindle, inflame, fire, excite, arouse, stir, awaken, stimulate, provoke, encourage, exasperate, embitter: vim venti, L.: dictis virtutem, V.: alqm ad dominationem, S.: accendis, quā re cupiam magis illi proximus esse, you inflame my desire the more, H.: discordiam, L.: animos in hostem, V.: studia ad consulatum mandandum, S.: bonum ingenium contumeliā, S.: accensus laudis amore, O.: certamen, L.; (poet.): animos bello, to war, V.; (absol.): pariter accendit et ardet, O.

    Latin-English dictionary > accendō, or ad - cendō

  • 4 incendō

        incendō dī, sus, ere    [CAND-], to set fire to, kindle, burn: cupas taedā ac pice refertas, Cs.: odoribus incensis: lychnos, V.: urbem, S.: aedificia vicosque, Cs.: navīs: aedīs, Iu.: vepres, V.: cum ipse circumsessus paene incenderere, wast consumed.—To light up with fire, kindle: aras votis, i. e. in pursuance of vows, V.—To brighten, illumine: eiusdem (solis) incensa radiis luna: auro Squamam incendebat fulgor, V.—Fig., to kindle, inflame, set on fire, fire, rouse, incite, excite, irritate, incense, enrage: Loquar? incendam; taceam? instigem, T.: hominem gloriā: me, ut cuperem, etc.: me tuis querellis, V.: plebem largiundo, S.: animum cupidum inopiā, T.: odia improborum in nos: pudor incendit virīs, V.: rabie iecur incendente, Iu.: iustum odium: incendor irā, esse ausam facere haec te, T.: amore sum incensus: incendor cottidie magis desiderio virtutum: incendi ad studia gloriā: in spectaculum animo incenduntur, L.
    * * *
    incendere, incendi, incensus V
    set fire to, kindle, burn; rouse, excite, inflame, aggravate, incense

    Latin-English dictionary > incendō

  • 5 flammo

    flammo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [1. flamma].
    I.
    Neutr., to flame, blaze, burn ( poet. and perh. only in the part. pres.):

    super raros feni flammantis acervos Traicit immundos ebria turba pedes (in the purifications at the Palilia),

    Prop. 4 (5), 4, 77 (cf. Ov. F. 4, 727 and ib. 781):

    flammantia lumina torquens (anguis),

    Verg. G. 3, 433.—
    II.
    Act., to inflame, set on fire, burn; in pass. also to burn ( poet. and in postAug. prose).—
    A.
    Lit.:

    quaecumque igni flammata cremantur,

    Lucr. 2, 672:

    ut interirent aut crucibus affixi aut flammandi,

    Tac. A. 15, 54:

    fax nubila flammans,

    Val. Fl. 1, 568: principio aetherio flammatus Juppiter igni Vertitur, blazing, flaming, Cic. poët. Div. 1, 11, 17.—
    2.
    Transf., of color, to make flame-colored, to color red, to redden:

    illius roseo flammatur purpura vultu,

    Stat. Ach. 1, 297; cf.:

    flammata pudore juventus,

    Val. Fl. 4, 655:

    flammata toga,

    i. e. fiery red, Mart. 5, 19, 12.—
    B.
    Trop., to inflame, kindle, incite:

    sic donis vulgum laudumque cupidine flammat,

    Sil. 16, 303:

    juvenem facta ad Mavortia,

    id. 1, 55:

    flammantur in hostem cornipedes,

    Stat. Th. 8, 390:

    his inter se vocibus instinctos flammavere insuper adlatae litterae,

    Tac. H. 4, 24:

    omnes exercitus flammaverat arrogantia venientium a Vitellio militum,

    i. e. had inflamed with anger, incensed, id. ib. 2, 74; cf.:

    talia flammato secum dea corde volutans,

    inflamed, angry mind, Verg. A. 1, 50:

    sponsae flammatus amore,

    Val. Fl. 8, 300; Stat. Th. 1, 249.

    Lewis & Short latin dictionary > flammo

  • 6 impleo

    implĕo ( inpl-), ēvi, ētum, 2 (sync. forms:

    implerunt,

    Verg. E. 6, 48; id. G. 4, 461; Pers. 1, 99; Ov. M. 11, 666 al.:

    impleris,

    Hor. Epod. 17, 59:

    implerit,

    Ov. M. 6, 111:

    implerint,

    Cic. Agr. 2, 18, 47:

    implerat,

    Ov. M. 9, 280 al.:

    implessem,

    Verg. A. 4, 605:

    implesset,

    Ov. M. 9, 667:

    inplesse,

    Liv. 4, 41; Tib. 3, 3, 1; Tac. H. 2, 78 al.), v. a. [inpleo], to fill up, fill full, to make full, fill (freq. and class.; cf. expleo, compleo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    Aliquid ( aliquem) aliqua re:

    is vomens frustis esculentis gremium suum et totum tribunal implevit,

    Cic. Phil. 2, 25, 63:

    implevitque mero pateram,

    Verg. A. 1, 729:

    foros flammis,

    id. ib. 4, 605:

    herbarum suco expresso caput impleatur,

    i. e. be wet all over with, Cels. 3, 18 med.; so,

    caput calido oleo,

    id. 4, 2, 1 med.:

    cibis vinoque venas,

    Liv. 26, 14, 5: manum pinu flagranti, fills his hand with, i. e. grasps, Verg. A. 9, 72:

    fusti istorum caput,

    Plaut. Aul. 3, 3, 6; cf.

    in the comic pun: quae (dolia) nisi erunt semper plena, ego te implebo flagris,

    id. Cas. 1, 35:

    tuis oraculis Chrysippus totum volumen implevit,

    Cic. Div. 2, 56, 115; cf. in the foll. g:

    Neptunus ventis implevit vela secundis,

    filled, swelled, Verg. A. 7, 23.—
    (β).
    Aliquid alicujus rei (in analogy with plenus; cf.

    compleo): ollam denariorum implere,

    Cic. Fam. 9, 18, 4.—
    (γ).
    With a simple acc.:

    id mustum coicies in amphoram et implebis ad summum,

    Col. 12, 36:

    alter de ipsa justitia quatuor implevit sane grandes libros,

    Cic. Rep. 3, 8; cf. id. Ac. 2, 27, 87.—
    B.
    In partic.
    1.
    To fill with food, to satisfy, satiate:

    praeparatā nos implevimus cenā,

    Petr. 16:

    implentur veteris Bacchi pinguisque ferinae,

    satisfy, regale themselves, Verg. A. 1, 215; so,

    vis impleri, mid.,

    Juv. 5, 75; cf.:

    se interdiu,

    Cels. 1, 2 fin.
    2.
    To fill, to make fleshy, fat, stout:

    si aqua inter cutem quem implevit,

    Cels. 2, 8 med.:

    implet corpus modica exercitatio, etc.,

    makes fat, id. 1, 3 med.:

    nascentes implent conchylia lunae,

    fill up, fatten, Hor. S. 2, 4, 30:

    Nomentanae vites se frequenter implent,

    Col. 3, 2, 14.—Hence also of women and animals, to make pregnant, impregnate:

    (Peleus Thetidem) ingenti implet Achille,

    Ov. M. 11, 265; 4, 698; 5, 111; 9, 280; so of animals: sues implentur uno coitu, Plin. 8, 51, 77, § 205; 9, 23, 39, § 76; Col. 7, 6, 3. —
    3.
    To fill up, amount to a certain measure:

    mensuraque roboris ulnas Quinque ter implebat,

    Ov. M. 8, 748:

    arboris crassitudo quatuor hominum ulnas complectentium implebat,

    Plin. 16, 40, 76, § 202; cf. id. 18, 10, 20, § 92:

    luna quater junctis implerat cornibus orbem,

    Ov. M. 2, 344; 7, 530.
    II.
    Trop.
    A.
    Ingen., to fill, make full.
    (α).
    Aliquid ( aliquem) aliqua re:

    impune ut urbem nomine impleris meo,

    Hor. Epod. 17, 59:

    urbem tumultu,

    Liv. 24, 26, 12; cf.:

    voce deos,

    Val. Fl. 2, 167:

    aliquem hortatibus,

    id. 4, 81:

    aliquem spe,

    Just. 29, 4 fin.:

    pectus falsis terroribus,

    Hor. Ep. 2, 1, 212:

    scopulos lacrimosis vocibus,

    Verg. A. 11, 274:

    multitudinem exspectatione vana,

    Liv. 36, 29, 3; 41, 5, 2:

    milites praeda,

    satisfy, id. 7, 16, 3; 25, 20, 6:

    omnia terrore,

    id. 9, 24, 8:

    anxiis curis,

    id. 1, 56, 4 et saep.:

    vacua causarum conviciis,

    Quint. 12, 9, 8; 4, 2, 114; Tac. A. 1, 22:

    rem alioqui levem sententiarum pondere,

    Quint. 9, 3, 74; cf. id. 5, 13, 56; Liv. 7, 2, 7:

    cum sese sociorum, cum regum sanguine implerint,

    have filled, covered, Cic. Agr. 2, 18, 47:

    se caedibus,

    Sil. 9, 528:

    te ager vitibus implet,

    enriches, Juv. 9, 56.— Pass.:

    omnia delubra pacem deum exposcentium virorum turba inplebantur,

    were thronged, Liv. 3, 5, 14.—
    (β).
    Aliquid ( aliquem) alicujus rei:

    celeriter adulescentem suae temeritatis implet,

    Liv. 1, 46, 8:

    omnia erroris mutui,

    id. 4, 41, 7:

    aliquem spei animorumque,

    id. 7, 7, 5:

    aliquem religionis,

    id. 5, 28, 4:

    hostes fugae et formidinis,

    id. 10, 14, 20 et saep.—
    (γ).
    With the simple acc.:

    acta magni Herculis implerant terras,

    Ov. M. 9, 135; 9, 667; id. F. 1, 93:

    quod tectum magnus hospes impleveris,

    hast filled with thy presence, thy greatness, Plin. Pan. 15, 4; id. Ep. 7, 24 fin.:

    non semper implet (Demosthenes) aures meas,

    does not always satisfy, Cic. Or. 29, 104:

    odium novercae,

    Ov. M. 9, 135: implere ceterorum rudes animos, i. q. to inflame, to poison, Tac. A. 1, 31; cf.:

    urbs deinde impletur (sc. contagione morbi),

    Liv. 4, 30, 8:

    nondum implevere medullas maturae mala nequitiae,

    Juv. 14, 215:

    vestigia alicujus,

    to follow after, imitate, Plin. Ep. 8, 13, 1:

    ceras pusillas,

    i. e. to cover with writing, Juv. 14, 30; cf.:

    ceras capaces,

    id. 1, 63:

    tabulas,

    id. 2, 58:

    vices,

    Claud. VI. Cons. Hon. 432.—
    (δ).
    With the simple abl.: Minyae clamoribus implent (sc. Jasonem), fill, i. e. spur on, inflame by acclamation, Ov. M. 7, 120.—
    B.
    In partic.
    1.
    To fill up a portion of time or a number, to make out, complete, finish, end:

    puer, qui nondum impleverat annum,

    Ov. M. 9, 338:

    octavum et nonagesimum annum,

    Quint. 3, 1, 14; cf.:

    me quater undenos sciat implevisse Decembres,

    Hor. Ep. 1, 20, 27:

    vitae cursum,

    Plin. 7, 16, 16, § 75:

    finem vitae sponte an fato,

    Tac. A. 2, 42 fin.:

    impleta ut essent sex milia,

    Liv. 33, 14; cf.:

    cohortes conscripserat ac triginta legionum instar impleverat,

    Vell. 2, 20, 4:

    si numerum, si tres implevero,

    Juv. 9, 90.—
    2.
    With the accessory notion of activity, to fulfil, discharge, execute, satisfy, content:

    ne id profiteri videar, quod non possim implere,

    Cic. Clu. 18, 51; cf.

    promissum,

    Plin. Ep. 2, 12, 6:

    munia sua,

    Tac. A. 3, 53:

    incohatas delationes,

    Dig. 48, 1, 5:

    consilium,

    Tac. H. 1, 16:

    vera bona,

    id. Agr. 44:

    fata,

    Liv. 1, 7, 11:

    utinam quam spem ille de me concepit, partes officii,

    Plin. Ep. 5, 56, 3; 10, 52, 2 (D):

    impleverim!

    id. ib. 1, 10, 3; Quint. 6, 1, 12:

    desideria naturae,

    Curt. 6, 2, 3:

    exsequiarum officium,

    Just. 23, 2, 8:

    religionis officium,

    Sulp. Sev. Chron. 2, 35, 3:

    hominis officium, Lact. Op. Dei, 20, 9: officium (opp. suscipere),

    id. 6, 6, 15:

    mandatum,

    Gai. Inst. 3, 161:

    legem,

    Vulg. Rom. 13, 8.—Rarely with a personal object:

    implere censorem,

    i. e. to discharge the office of censor, Vell. 2, 95 fin. Ruhnk.—
    3.
    Rhet. t. t., to make emphatic, make prominent:

    infirma, nisi majore quodam oratoris spiritu implentur,

    Quint. 5, 13, 56.

    Lewis & Short latin dictionary > impleo

  • 7 inflammatus

    in-flammo, āvi, ātum, 1, v. a., to set on fire, light up, kindle (syn. incendere).
    I.
    Lit.:

    taedas ignibus,

    Cic. Verr. 2, 4, 48; id. Att. 8, 2, 4:

    patriam inflammandam relinquere,

    id. ib. 8, 2, 3:

    classem,

    id. Verr. 2, 5, 35:

    tecta,

    Liv. 10, 2, 8:

    horrea,

    Suet. Ner. 38.—
    B.
    Transf., of the body, to inflame:

    laser tauros inflammat naribus illitis,

    Plin. 22, 23, 49, § 106:

    inflammari vulnera ac morbos,

    id. 25, 2, 5, § 15:

    equi pasti inflammantur rabie,

    id. 25, 8, 53, § 94.—
    II.
    Trop., of the mind, to inflame, kindle, rouse, excite:

    contionibus et legibus invidiam senatus,

    Cic. Verr. 1, 1:

    sensus animorum atque motus,

    id. de Or. 1, 14, 60:

    inflammari ad cupiditates,

    id. Tusc. 1, 19, 44:

    populum in improbos,

    id. de Or. 1, 46, 202:

    cupiditates,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    inflammari cupiditate honorum,

    id. Lael. 23, 86:

    aliquem amore,

    Verg. A. 4, 54.— In part. perf.: inflam-mātus, a, um, inflamed, kindled, excited by any thing:

    a pueritia inflammatus ad gloriam,

    Cic. Fam. 1, 7, 9:

    voluptatum potiendi spe inflammati,

    id. Fin. 1, 18, 60:

    libidinibus,

    id. Tusc. 5, 6, 6:

    amore in patriam,

    id. Or. 1, 44, 296:

    scelere et furore,

    id. Verr. 2, 5, 62, § 161:

    pretio inflammata manus,

    i. e. bribed, Claud. I. Cons. Stil. 293. — Hence, adv.: inflammanter, in an inflammatory manner:

    acriter et inflammanter facit complorationem,

    Gell. 10, 3, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > inflammatus

  • 8 inflammo

    in-flammo, āvi, ātum, 1, v. a., to set on fire, light up, kindle (syn. incendere).
    I.
    Lit.:

    taedas ignibus,

    Cic. Verr. 2, 4, 48; id. Att. 8, 2, 4:

    patriam inflammandam relinquere,

    id. ib. 8, 2, 3:

    classem,

    id. Verr. 2, 5, 35:

    tecta,

    Liv. 10, 2, 8:

    horrea,

    Suet. Ner. 38.—
    B.
    Transf., of the body, to inflame:

    laser tauros inflammat naribus illitis,

    Plin. 22, 23, 49, § 106:

    inflammari vulnera ac morbos,

    id. 25, 2, 5, § 15:

    equi pasti inflammantur rabie,

    id. 25, 8, 53, § 94.—
    II.
    Trop., of the mind, to inflame, kindle, rouse, excite:

    contionibus et legibus invidiam senatus,

    Cic. Verr. 1, 1:

    sensus animorum atque motus,

    id. de Or. 1, 14, 60:

    inflammari ad cupiditates,

    id. Tusc. 1, 19, 44:

    populum in improbos,

    id. de Or. 1, 46, 202:

    cupiditates,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    inflammari cupiditate honorum,

    id. Lael. 23, 86:

    aliquem amore,

    Verg. A. 4, 54.— In part. perf.: inflam-mātus, a, um, inflamed, kindled, excited by any thing:

    a pueritia inflammatus ad gloriam,

    Cic. Fam. 1, 7, 9:

    voluptatum potiendi spe inflammati,

    id. Fin. 1, 18, 60:

    libidinibus,

    id. Tusc. 5, 6, 6:

    amore in patriam,

    id. Or. 1, 44, 296:

    scelere et furore,

    id. Verr. 2, 5, 62, § 161:

    pretio inflammata manus,

    i. e. bribed, Claud. I. Cons. Stil. 293. — Hence, adv.: inflammanter, in an inflammatory manner:

    acriter et inflammanter facit complorationem,

    Gell. 10, 3, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > inflammo

  • 9 inpleo

    implĕo ( inpl-), ēvi, ētum, 2 (sync. forms:

    implerunt,

    Verg. E. 6, 48; id. G. 4, 461; Pers. 1, 99; Ov. M. 11, 666 al.:

    impleris,

    Hor. Epod. 17, 59:

    implerit,

    Ov. M. 6, 111:

    implerint,

    Cic. Agr. 2, 18, 47:

    implerat,

    Ov. M. 9, 280 al.:

    implessem,

    Verg. A. 4, 605:

    implesset,

    Ov. M. 9, 667:

    inplesse,

    Liv. 4, 41; Tib. 3, 3, 1; Tac. H. 2, 78 al.), v. a. [inpleo], to fill up, fill full, to make full, fill (freq. and class.; cf. expleo, compleo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    Aliquid ( aliquem) aliqua re:

    is vomens frustis esculentis gremium suum et totum tribunal implevit,

    Cic. Phil. 2, 25, 63:

    implevitque mero pateram,

    Verg. A. 1, 729:

    foros flammis,

    id. ib. 4, 605:

    herbarum suco expresso caput impleatur,

    i. e. be wet all over with, Cels. 3, 18 med.; so,

    caput calido oleo,

    id. 4, 2, 1 med.:

    cibis vinoque venas,

    Liv. 26, 14, 5: manum pinu flagranti, fills his hand with, i. e. grasps, Verg. A. 9, 72:

    fusti istorum caput,

    Plaut. Aul. 3, 3, 6; cf.

    in the comic pun: quae (dolia) nisi erunt semper plena, ego te implebo flagris,

    id. Cas. 1, 35:

    tuis oraculis Chrysippus totum volumen implevit,

    Cic. Div. 2, 56, 115; cf. in the foll. g:

    Neptunus ventis implevit vela secundis,

    filled, swelled, Verg. A. 7, 23.—
    (β).
    Aliquid alicujus rei (in analogy with plenus; cf.

    compleo): ollam denariorum implere,

    Cic. Fam. 9, 18, 4.—
    (γ).
    With a simple acc.:

    id mustum coicies in amphoram et implebis ad summum,

    Col. 12, 36:

    alter de ipsa justitia quatuor implevit sane grandes libros,

    Cic. Rep. 3, 8; cf. id. Ac. 2, 27, 87.—
    B.
    In partic.
    1.
    To fill with food, to satisfy, satiate:

    praeparatā nos implevimus cenā,

    Petr. 16:

    implentur veteris Bacchi pinguisque ferinae,

    satisfy, regale themselves, Verg. A. 1, 215; so,

    vis impleri, mid.,

    Juv. 5, 75; cf.:

    se interdiu,

    Cels. 1, 2 fin.
    2.
    To fill, to make fleshy, fat, stout:

    si aqua inter cutem quem implevit,

    Cels. 2, 8 med.:

    implet corpus modica exercitatio, etc.,

    makes fat, id. 1, 3 med.:

    nascentes implent conchylia lunae,

    fill up, fatten, Hor. S. 2, 4, 30:

    Nomentanae vites se frequenter implent,

    Col. 3, 2, 14.—Hence also of women and animals, to make pregnant, impregnate:

    (Peleus Thetidem) ingenti implet Achille,

    Ov. M. 11, 265; 4, 698; 5, 111; 9, 280; so of animals: sues implentur uno coitu, Plin. 8, 51, 77, § 205; 9, 23, 39, § 76; Col. 7, 6, 3. —
    3.
    To fill up, amount to a certain measure:

    mensuraque roboris ulnas Quinque ter implebat,

    Ov. M. 8, 748:

    arboris crassitudo quatuor hominum ulnas complectentium implebat,

    Plin. 16, 40, 76, § 202; cf. id. 18, 10, 20, § 92:

    luna quater junctis implerat cornibus orbem,

    Ov. M. 2, 344; 7, 530.
    II.
    Trop.
    A.
    Ingen., to fill, make full.
    (α).
    Aliquid ( aliquem) aliqua re:

    impune ut urbem nomine impleris meo,

    Hor. Epod. 17, 59:

    urbem tumultu,

    Liv. 24, 26, 12; cf.:

    voce deos,

    Val. Fl. 2, 167:

    aliquem hortatibus,

    id. 4, 81:

    aliquem spe,

    Just. 29, 4 fin.:

    pectus falsis terroribus,

    Hor. Ep. 2, 1, 212:

    scopulos lacrimosis vocibus,

    Verg. A. 11, 274:

    multitudinem exspectatione vana,

    Liv. 36, 29, 3; 41, 5, 2:

    milites praeda,

    satisfy, id. 7, 16, 3; 25, 20, 6:

    omnia terrore,

    id. 9, 24, 8:

    anxiis curis,

    id. 1, 56, 4 et saep.:

    vacua causarum conviciis,

    Quint. 12, 9, 8; 4, 2, 114; Tac. A. 1, 22:

    rem alioqui levem sententiarum pondere,

    Quint. 9, 3, 74; cf. id. 5, 13, 56; Liv. 7, 2, 7:

    cum sese sociorum, cum regum sanguine implerint,

    have filled, covered, Cic. Agr. 2, 18, 47:

    se caedibus,

    Sil. 9, 528:

    te ager vitibus implet,

    enriches, Juv. 9, 56.— Pass.:

    omnia delubra pacem deum exposcentium virorum turba inplebantur,

    were thronged, Liv. 3, 5, 14.—
    (β).
    Aliquid ( aliquem) alicujus rei:

    celeriter adulescentem suae temeritatis implet,

    Liv. 1, 46, 8:

    omnia erroris mutui,

    id. 4, 41, 7:

    aliquem spei animorumque,

    id. 7, 7, 5:

    aliquem religionis,

    id. 5, 28, 4:

    hostes fugae et formidinis,

    id. 10, 14, 20 et saep.—
    (γ).
    With the simple acc.:

    acta magni Herculis implerant terras,

    Ov. M. 9, 135; 9, 667; id. F. 1, 93:

    quod tectum magnus hospes impleveris,

    hast filled with thy presence, thy greatness, Plin. Pan. 15, 4; id. Ep. 7, 24 fin.:

    non semper implet (Demosthenes) aures meas,

    does not always satisfy, Cic. Or. 29, 104:

    odium novercae,

    Ov. M. 9, 135: implere ceterorum rudes animos, i. q. to inflame, to poison, Tac. A. 1, 31; cf.:

    urbs deinde impletur (sc. contagione morbi),

    Liv. 4, 30, 8:

    nondum implevere medullas maturae mala nequitiae,

    Juv. 14, 215:

    vestigia alicujus,

    to follow after, imitate, Plin. Ep. 8, 13, 1:

    ceras pusillas,

    i. e. to cover with writing, Juv. 14, 30; cf.:

    ceras capaces,

    id. 1, 63:

    tabulas,

    id. 2, 58:

    vices,

    Claud. VI. Cons. Hon. 432.—
    (δ).
    With the simple abl.: Minyae clamoribus implent (sc. Jasonem), fill, i. e. spur on, inflame by acclamation, Ov. M. 7, 120.—
    B.
    In partic.
    1.
    To fill up a portion of time or a number, to make out, complete, finish, end:

    puer, qui nondum impleverat annum,

    Ov. M. 9, 338:

    octavum et nonagesimum annum,

    Quint. 3, 1, 14; cf.:

    me quater undenos sciat implevisse Decembres,

    Hor. Ep. 1, 20, 27:

    vitae cursum,

    Plin. 7, 16, 16, § 75:

    finem vitae sponte an fato,

    Tac. A. 2, 42 fin.:

    impleta ut essent sex milia,

    Liv. 33, 14; cf.:

    cohortes conscripserat ac triginta legionum instar impleverat,

    Vell. 2, 20, 4:

    si numerum, si tres implevero,

    Juv. 9, 90.—
    2.
    With the accessory notion of activity, to fulfil, discharge, execute, satisfy, content:

    ne id profiteri videar, quod non possim implere,

    Cic. Clu. 18, 51; cf.

    promissum,

    Plin. Ep. 2, 12, 6:

    munia sua,

    Tac. A. 3, 53:

    incohatas delationes,

    Dig. 48, 1, 5:

    consilium,

    Tac. H. 1, 16:

    vera bona,

    id. Agr. 44:

    fata,

    Liv. 1, 7, 11:

    utinam quam spem ille de me concepit, partes officii,

    Plin. Ep. 5, 56, 3; 10, 52, 2 (D):

    impleverim!

    id. ib. 1, 10, 3; Quint. 6, 1, 12:

    desideria naturae,

    Curt. 6, 2, 3:

    exsequiarum officium,

    Just. 23, 2, 8:

    religionis officium,

    Sulp. Sev. Chron. 2, 35, 3:

    hominis officium, Lact. Op. Dei, 20, 9: officium (opp. suscipere),

    id. 6, 6, 15:

    mandatum,

    Gai. Inst. 3, 161:

    legem,

    Vulg. Rom. 13, 8.—Rarely with a personal object:

    implere censorem,

    i. e. to discharge the office of censor, Vell. 2, 95 fin. Ruhnk.—
    3.
    Rhet. t. t., to make emphatic, make prominent:

    infirma, nisi majore quodam oratoris spiritu implentur,

    Quint. 5, 13, 56.

    Lewis & Short latin dictionary > inpleo

  • 10 inspiro

    in-spīro, āvi, ātum, 1, v. a. and n., to blow into or upon a thing; to breathe into, inspire ( poet. and post-Aug.).
    I.
    Lit., to blow into; with the simple acc.:

    foramen,

    Plin. 10, 29, 43, § 84.— To blow upon; with abl.:

    fistulā sensim graviusculum sonum inspirare,

    to blow upon the flute, produce by blowing on the flute, Gell. 1, 11, 13: Atticos ichthun, hiron inspirantis primae litterae dixisse, to pronounce with a breathing, to aspirate a letter, id. 2, 3, 2.—With dat.:

    alicui animam,

    to breathe into, Vulg. Sap. 15, 11; cf.:

    in faciem ejus spiraculum vitae,

    ib. Gen. 2, 7.— Impers.:

    si gravitati aurium per fistulas inspiretur,

    Plin. 34, 12, 32, § 127. —
    II.
    Trop., to breathe into, inspire, excite, inflame:

    occultum ignem,

    Verg. A. 1, 688:

    magnam mentem animumque,

    id. ib. 6, 12:

    amorem,

    Stat. S. 1, 2, 194:

    fortitudinem,

    Curt. 4, 13, 12:

    iram, misericordiam,

    Quint. 12, 10, 62:

    quibus viribus inspiret (orator),

    animate, inflame, Quint. 2, 5, 8; 5, 14, 32.—
    B.
    Of religious feeling or influence, to inspire:

    unde adhuc, qui inspirari solent, fatuari dicuntur,

    Just. 43, 1, 8:

    vates,

    id. 18, 5, 7:

    Spiritu Sancto,

    Vulg. 2 Pet. 1, 21 et saep.—Hence, adv.: inspīrātē, inspiredly, benignantly, abundantly; only comp.:

    inspiratius,

    Val. Max. 3, 8, 2 (dub. al. insperatius).

    Lewis & Short latin dictionary > inspiro

  • 11 succendo

    suc-cendo, di, sum, 3, v. a. [sub-candeo; v. accendo], to kindle or set on fire from below (syn. inflammo).
    I.
    Lit. (class.):

    (sapiens) etiamsi in Phalaridis tauro inclusus succensis ignibus torreatur,

    Cic. Pis. 18, 42:

    aggerem cuniculo hostes succenderant,

    Caes. B. G. 7, 24:

    arma cumulata in ingentem acervum ipse imperator face subditā succendit,

    Liv. 45, 33; cf. Quadrig. ap. Gell. 15, 1, 7; Caes. B. G. 5, 43:

    rogum,

    Liv. 28, 23:

    pontem,

    id. 1, 37:

    pinus duabus manibus,

    Ov. M. 5, 442:

    urbem suis manibus,

    Caes. B. G. 7, 15:

    aër fulminibus succenditur,

    Luc. 2, 269; 2, 413:

    aras,

    Sen. Herc. Oet. 790.—
    B.
    Transf., to inflame, redden:

    illi rubor igneus ora Succendit,

    Luc. 9, 792:

    purpura infecit niveos vultus per liquidas succensa genas,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 274.—
    II.
    Trop., to kindle, inflame with passion, etc. (only poet.; cf.

    succenseo): succendit Castora Phoebe,

    Prop. 1, 2, 15:

    Deucalion Pyrrhae succensus amore,

    Ov. H. 15, 167:

    altera succensa cupidine,

    id. M. 8, 74:

    patriā succensa senectā (i. e. amore patris senis),

    Prop. 3, 19 (4, 18), 15:

    (furorem) succendunt classica cantu,

    Luc. 6, 166; cf.:

    in bella succensi mero,

    Sen. Herc. Fur. 779:

    succensas agit libido mentes,

    id. Hippol. 541:

    succensi irā,

    Sil. 1, 169:

    luctu succensus,

    Val. Fl. 3, 585:

    dulcedine famae succensus,

    Juv. 7, 40:

    mens facibus pudoris,

    Claud. Laud. Stil. 2, 221.

    Lewis & Short latin dictionary > succendo

  • 12 ad-ūrō

        ad-ūrō ūssī, ūstus, ere,    to set on fire, kindle, scorch, parch, burn, singe: hoc, T.: panis adustus, scorched, H.: ossa flammis, H.: sine gemitu aduruntur, endure burning.—To nip, freeze, blast: ne frigus adurat, V.: Poma, O.—Of love, to burn, inflame: te Venus, H.

    Latin-English dictionary > ad-ūrō

  • 13 ā-vertō (avor-)

        ā-vertō (avor-) tī, sus, ere,    to turn away, avert, turn off, remove: flumina: se: a Dolabellā pecuniam: iter ab Arari, turned aside, Cs.: a ceteris in se oculos, attracted, L.: eo itinere se, Cs.: Capuā Hannibalem, L.: Italiā regem, V.: in fugam ciassem, L.: ab hominibus ad deos preces, L.: regnum Libycas oras, V.— Pass: aversa est Nata Iovis, turned away, O.: a iudicibus oratio avertitur.—Poet., with acc, to turn from, shun: fontes avertitur (equus), V.—To turn away, retire, withdraw: avertens roseā cervice refulsit (sc. se), V.: prora avertit, V.—To carry off, purloin, steal, embezzle: pecuniam: a stabulis tauros, V.: praedam domum, Cs.: pellem Colchis, Ct. — Fig., to turn, divert, withdraw, keep off: a me animum: ut nec vobis... averteretur a certamine animus, L.: Hannibalem ab incepto, L.: Sabinos (sc. a pugnā), L.: sanos sensūs, to charm, inflame, V.—To avert, ward off, turn away: morbos, H.: hoc omen: Antoni conatūs a re p.: periculum victimā, Ph.—To alienate, estrange: animos, S.: legiones a C. Antoni scelere: civitates ab eius amicitiā, Cs.

    Latin-English dictionary > ā-vertō (avor-)

  • 14 concitō

        concitō āvī, ātus, āre, freq.    [concio], to put in quick motion, rouse, excite, urge, drive, incite, spur, agitate, disturb: equum calcaribus, L.: equum in aliquem, N.: equos adversos, L.: navīs maximā celeritate, L.: telum ex insidiis, brandishes, V.: agmen, O.: eversas Eurus aquas, O.: gravīs pluvias, O.: se in fugam, to flee headlong, L.—Fig., to rouse, urge, impel, move, influence, stir, instigate, goad, stimulate: te ipsum animi quodam impetu concitatum: civīs: alqm iniuriis, S.: irā, L.: aspectu pignorum suorum concitari, Ta.: servitia, S.: multitudinem, N.: suos, Cs.: concitatus ad philosophiam studio: (Galliam) ad nostrum auxilium, Cs.: Ad arma cessantīs, H.: exercitum adversus regem, L.: vos captam dimittere Troiam, O.—To rouse, excite, cause, occasion, produce, stir up: facultas seditionis concitandae: nova concitari mala videbam: odium erga Romanos, N.: bellum pro Veiente, L.: in te invidiam: tumultum, Cs.
    * * *
    I II
    concitare, concitavi, concitatus V TRANS
    stir up, disturb; discharge/hurl (missile); flow rapidly/strong current; rush; rush; urge/rouse/agitate; enrage/inflame; spur/impel; summon/assemble; cause

    Latin-English dictionary > concitō

  • 15 cōn-flō

        cōn-flō āvī, ātus, āre,    to blow up, kindle, light: incendium, L.: falces conflantur in ensem, are smelted, V. — Fig., to kindle, inflame: mihi invidiam: civile bellum conflatum tuā operā: seditionem.—To bring together, make up, compose, get up, raise: exercitum: pecuniam: aes alienum grande, S.: accusationem: iudicia domi, L. — To bring about, effect, accomplish, procure, produce, cause, occasion: quibus ex rebus conflatur et efficitur id, etc.: ex Malo principio familiaritas Conflatast, T.: consensus paene conflatus, united: alicui negotium: in se tantum crimen.

    Latin-English dictionary > cōn-flō

  • 16 ex-acuō

        ex-acuō uī, ūtus, ere,    to sharpen, make pointed: vallos, V.: spicula, V. — Fig., to sharpen, make keen, stimulate, excite, inflame: mucronem in nos: ingeni aciem ad bona diligenda: plurimos irā, N.: animos in bella, H.: exacuet sapor palatum, O.

    Latin-English dictionary > ex-acuō

  • 17 ex-ūrō

        ex-ūrō ūssī, ūstus, ere,    to burn out, burn up, consume: vivus exustus est: vicos: classem, V. —To dry up: loca exusta solis ardoribus, S.: paludem, V.—To consume, destroy: aliis scelus exuritur igni, V.: cornua, O.: exustus flos ubertatis. —To inflame (with love): deos, Tb.

    Latin-English dictionary > ex-ūrō

  • 18 (flammō)

       (flammō) āvī, ātus, āre    [flamma], to kindle, inflame, blaze, burn: flammantia lumina torquens (anguis), V.: aetherio flammatus Iuppiter igni, C. poët.: omnes flammaverat adrogantiā, Ta.—Fig.: flammato corde, inflamed with anger, V.

    Latin-English dictionary > (flammō)

  • 19 impleō (in-pl-)

        impleō (in-pl-) ēvī (often implērunt, implēsse, etc., for implēvērunt, etc.), ētus, ēre    [PLE-], to fill up, fill full, make full, fill: libros: (harena) ora inplere solet, S.: frustis esculentis gremium suum: manum pinu flagranti, grasp, V.: gemmis caudam, cover, O.: delubra virorum turbā inplebantur, were thronged, L.: ventis vela, V.: codices earum rerum: ollam denariorum.—To fill, sate, satisfy, satiate: Implentur veteris Bacchi, regale themselves, V.: vis impleri, Iu.—To fill, make fleshy, fatten: nascentes implent conchylia lunae, H.—To make pregnant, impregnate: (Thetidem) Achille, O.—To fill up, complete: Luna implerat cornibus orbem, O.—Fig., to fill, make full: acta Herculis implerant terras, O.: urbs impletur (sc. contagione morbi), L.: ceras, cover with writing, Iu.: urbem tumultu, L.: milites praedā, satisfy, L.: lacrimis dolorem, Ta.: sese sociorum sanguine: te ager vitibus implet, enriches, Iu.: sermonibus diem, spends, O.: Minyae clamoribus implent (Iasonem), i. e. inflame, O.: inpletae modis saturae, perfectly set to music, L.: adulescentem suae temeritatis, L.: multitudinem religionis, L.—To fill up, make out, complete, finish, end: annum, O.: quater undenos Decembrīs, H.: impleta ut essent VI milia armatorum, L.: numerum, Iu.: Graecorum (poetarum) catervas, complete (by joining), H.: finem vitae, Ta.— To fulfil, discharge, execute, satisfy, content: id profiteri, quod non possim implere: partīs adsensibus, O.: vera bona, Ta.: fata, L.

    Latin-English dictionary > impleō (in-pl-)

  • 20 īn-flammō

        īn-flammō āvī, ātus, āre,    to set on fire, light up, kindle: taedas ignibus: urbem: classem: tecta, L.—Fig., to inflame, kindle, rouse, excite: contionibus invidiam senatūs: inflammari cupiditate honorum: animum amore, V.—P. perf.: inflammatus ad gloriam: libidinibus.

    Latin-English dictionary > īn-flammō

См. также в других словарях:

  • Inflame — In*flame , v. t. [imp. & p. p. {Inflamed}; p. pr. & vb. n. {Inflaming}.] [OE. enflamen, OF. enflamer, F. enflammer, L. inflammare, inflammatum; pref. in in + flammare to flame, fr. flamma flame. See {Flame}.] 1. To set on fire; to kindle; to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • inflame — I verb aggravate, agitate, anger, arouse, convulse, deflagrate, discompose, electrify, embitter, energize, enliven, enrage, envenom, exacerbate, exasperate, excite, foment, galvanize, goad, harass, ignite, impassion, incense, incite, infuriate,… …   Law dictionary

  • Inflame — In*flame , v. i. To grow morbidly hot, congested, or painful; to become angry or incensed. Wiseman. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • inflame with wrath — index incense Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • inflame — (v.) mid 14c., to set on fire with passion, from L. inflammare to set on fire, kindle, figuratively to rouse, excite, from in in (see IN (Cf. in ) (2)) + flammare to flame, from flamma flame (see FLAME (Cf. flame)). Literal sense of …   Etymology dictionary

  • inflame — [v] anger, aggravate agitate, annoy, arouse, burn, disturb, embitter, enrage, exacerbate, exasperate, excite, fan, fire, fire up, foment, gall, get*, grate, heat, heat up, ignite, impassion, incense, increase, infuriate, intensify, intoxicate,… …   New thesaurus

  • inflame — ► VERB 1) intensify or aggravate. 2) provoke (someone) to strong feelings. 3) cause inflammation in …   English terms dictionary

  • inflame — [in flame′] vt. inflamed, inflaming [ME enflamen < OFr enflammer < L inflammare: see IN 1 & FLAME] 1. to set on fire 2. to arouse passion, desire, or violence in; excite intensely, as with anger 3. to increase the intensity of (passion,… …   English World dictionary

  • inflame — UK [ɪnˈfleɪm] / US verb [transitive] Word forms inflame : present tense I/you/we/they inflame he/she/it inflames present participle inflaming past tense inflamed past participle inflamed 1) to make a situation worse by making people more angry or …   English dictionary

  • inflame — also enflame verb (inflamed; also enflamed; inflaming; also enflaming) Etymology: Middle English enflamen, from Anglo French enflamer, from Latin inflammare, from in + flamma flame Date: 14th century transitive verb 1 …   New Collegiate Dictionary

  • inflame — verb a) To set on fire; to kindle; to cause to burn, flame, or glow. b) To kindle or intensify, as passion or appetite; to excite to an excessive or unnatural action or heat; as, to inflame desire …   Wiktionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»